Як кніга можа дапамагчы зблізіцца з каханым? Які твор можа быць важным для тых, хто падтрымлівае хрысціянскі светапогляд? Ці можа быць кніга адначасова псіхалагічна цяжкай і жыццесцвярджальнай?
Таршэр — гэта прастора, дзе пад утульным святлом лямпы — тыя творы, ад якіх дыханне перахапіла, розум узляцеў на новую вышыню, а іх адбітак назаўсёды застаўся ў сэрцы. Мы запрашаем герояў саміх напісаць пра такія творы і пра тое, чаму абралі менавіта іх. У гэтым выпуску мы расказваем пра творы, якія абрала філолаг і педагог Алена Клігус. У Беларусі жанчына жыла ў Докшыцах і працавала настаўніцай, але пасля падзей 2020 года пераехала ў Польшу, цяпер з сям’ёй жыве ў Познані.
Няма, на маю думку, твораў благіх. Усе мы розныя, з рознымі поглядамі, з розным жыццёвым вопытам і светаадчуваннем. Таму кожны твор мастацтва існуе для канкрэтнага спажыўца.
Адначасова вельмі цяжка вылучыць асабістыя топ-спісы, бо многае прагледжанае, прачытанае, убачанае знаходзіла адбітак у сэрцы. Я — дзіця вёскі, і вырасла на кнігах. Як толькі ў няпоўныя пяць гадоў адкрыўся чароўны свет літаратуры, пачала чытаць узахлёб. Больш-менш прааналізаваўшы розныя этапы жыцця, выбрала ўсё ж такі сваю сямерку лідараў, якую магу прадставіць на ваш суд.
1. Кніга: «Зона маўчання», Сяргей Грахоўскі
Яшчэ ў 90-я гады адкрыла для сябе «беларускага Салжаніцына» — Сяргея Грахоўскага. Думаю, што гэтая кніга і стала пачаткам фарміравання асабістага светапогляду на гісторыю і сучаснасць, прымусіла разважаць над тым, што кожны медаль мае адваротны бок.
Неймаверна разумны, таленавіты і шчыры Сяргей Іванавіч стаў сведкам на Судзе гісторыі.
2. Кніга: «Іскра жыцця», Эрых Марыя Рэмарк
Першая мая спецыяльнасць па дыплому — выкладчык нямецкай мовы. Таму шэраг твораў нямецкіх аўтараў таксама займаюць пачэснае месца на кніжнай паліцы. Шмат чаго прачытана, прааналізавана.
Але ж мой аўтар, усе творы якога чытаю ўзахлёб і часта са слязамі, — Эрых Марыя Рэмарк. Нават не магу выбраць канкрэтна адну кнігу. Хай будзе «Іскра жыцця» — твор псіхалагічна цяжкі, але жыццесцвярджальны. Пакуль жывая надзея — жыве чалавек.
3. Кніга і фільм: «Зялёная міля»
Наступны твор, калі можна так сказаць, — два ў адным. Бо і кніга, і фільм аднолькава ўдалыя.
Стывена Кінга адкрыла для сябе дзякуючы мужу, які некаторы час быў захоплены гэтым аўтарам, нават паляваў на новыя выданні. Ну а я, каб быць з каханым на адной хвалі, таксама вырашыла нешта пачытаць.
4. Кніга: «Quo vadis», Генрык Сенкевіч
Цяпер я жыву ў Польшчы. Так склалася. І гэтая краіна паступова становіцца маім другім домам.
Знаёмства з польскім аўтарам Генрыкам Сенкевічам адбылося, пэўна, яшчэ ў школе, але яго «Крыжакі» мяне не захапілі. А вось «Quo vadis» — проста любоў з першай да апошняй старонкі. Думаю, таму, што тэма хрысціянства мне вельмі блізкая.
5. Фільм: «Польская сібірыяда», Януш Заорскі
У працяг гісторыі майго знаёмства з польскай культурай і літаратурай выдатны фільм «Польская Сібірыяда».
Можа, будзеце смяяцца, але маю такую слабасць — расплакацца на нейкім кранальным моманце пры праглядзе фільма. Дык вось, калі глядзела гэты, то плакала з самага пачатку і да канца.
6. Кніга: «Мая сям’я і іншыя жывёлы», Джэральд Дарэлл
Усе вышэйназваныя творы дастаткова сур’ёзныя і трагічныя. А гэтага «шчасця» апошнім часам усім нам хапае. Таму вярнуся ў сваё дзяцінства і ўспомню Джэральда Дарэлла.
«Мая сям’я і іншыя жывёлы» — кніга для любога ўзросту. Школьнікі знойдуць там вясёлыя прыгоды маленькага хлопчыка ў свеце жывёл, а дарослыя — мілыя сямейныя адносіны. Усё гэта напісана з такім тонкім гумарам, што добры настрой забяспечаны.
7. Кніга: «Манюня», Нарынэ Абгаран
І яшчэ адна кніга без узросту — «Манюня» Нарынэ Абгаран. У дзяцінстве глядзіш на свет іншымі вачыма, дык вось Манюня напомніць кожнаму самога сябе, а таксама дазволіць лепш зразумець сваіх дзяцей.
Яшчэ «Таршэр»
Што рабіць, калі шлюб пераўтвараецца ў сумесную пакуту? Чым заварожвае першы трылер у рускай літаратуры? Як зазірнуць у дзённікі беларускага...
Чытаць далей
Што мы даведаемся пра гістарычныя падзеі, калі будзем даследаваць іх па непрыфарбаваных гісторыях людзей? Як жанчыны змагаюцца за сваё месца...
Чытаць далей
Палітычная сатыра, беларускія «пасхалкі» ў відэагульні пра Ведзьмара і крыніца такога часам патрэбнага гумару. Таршэр — гэта прастора, дзе пад...
Чытаць далей
