Што можа здарыцца, калі дзеці ўвасабляюць у жыццё мары бацькоў? Колькі любові аддаваць радзіме і ці можна наогул яе, радзіму, памяняць? І ці застаешся ты чалавекам, калі жывеш у эміграцыі?
Таршэр — гэта прастора, дзе пад утульным святлом лямпы — тыя творы, ад якіх дыханне перахапіла, розум узляцеў на новую вышыню, а іх адбітак назаўсёды застаўся ў сэрцы. Мы запрашаем герояў саміх напісаць пра такія творы і пра тое, чаму абралі менавіта іх. У гэтым выпуску мы расказваем пра творы, якія абрала арганізатарка двух кніжных клубаў у Беластоку Аляксандра Сытая.
Абодва клубы працуюць у межах Клуба жанчын Беластока, проста падзеленыя для зручнасці дыскусій. Жанчына адзначыла, што за дзесяць месяцаў працы клубаў удзельніцы прачыталі шмат добрых і вельмі добрых кніг. Для чытачоў MOST яна рэкамендуе тыя, што прынялі з асаблівай цеплынёй.
1. Кніга: «Трывожныя людзі», Фрэдрык Бакман
З гэтай кнігі пачаліся нашы кніжныя клубы, і гэта быў ідэальны старт! Гісторыя пра адно няўдалае рабаванне банка. Кніга лёгкая, хутка захапляе і чытаецца за некалькі вечароў. Сюжэт цікавы і дастаткова нечаканы. Пры чытанні забываеш, што трымаеш у руках кнігу, як быццам пераносішся ў тэатральную залу, дзе героі выдатна гуляюць свае ролі. А яны абсалютна розныя, ад гэтага іх узаемадзеянне і выклікае моцную цікавасць. Самы вялікі падарунак чытачу — атмасфера шведскай лёгкасці і гумару.
Мне вельмі спадабалася, што кніга напоўненая вялізнай любоўю да чалавека, нягледзячы на ўсе яго недахопы. «Чалавек заўсёды лепшы, чым сума яго недахопаў». У гэтым мне вельмі блізкі аўтар.
2. Кніга: «Цені ў раі», Эрых Марыя Ремарк
Рэмарк заўсёды цудоўны для нас, яго аматараў. Непаўторная атмасфера складанага часу, моцнага алкаголю, невымоўнага кахання і глыбокіх разваг галоўнага героя. А ў кнізе «Цені ў раі» гэты спіс ідэальна дапаўняе яшчэ адна актуальная тэма — эміграцыі. «На вашу думку, мы тут не людзі? — Людзі на дзевяць дзясятых».
Аўтар праз сваіх герояў уздымае шмат пытанняў, якія — хай і несвядома — круцяцца ў галовах шматлікіх эмігрантаў. Чаму адны людзі хутчэй адаптуюцца, а іншых і праз гады ўсё гэтак жа моцна цягне дадому? Колькі любові аддаваць радзіме і ці можна наогул яе, радзіму, памяняць? Калі пачынаецца і ці можа скончыцца гэтая любоў? «Кожны раз тая ці іншая краіна становіцца маёй радзімай толькі таму, што я пакідаў яе, а зусім не таму, што жыў у ёй».
Кніга чытаецца нялёгка, можа закрануць моцна. Але адназначна варта прачытаць!
3. Кніга і фільм: «Абяцанне на досвітку», Рамэн Гары
Мы заўсёды хочам лепшага для сваіх дзяцей. Але часам бацькі моцна перагінаюць у імкненні выгадаваць годнага чалавека.
Кніга паказвае жыццё героя, які дасягнуў вялізных поспехаў у жыцці, але так і не змог стаць шчаслівым чалавекам. Гэтая кніга — пра цяжкія хворыя адносіны, пра тое, як сын паклаў усё сваё жыццё на ўвасабленне мары маці. Вельмі карысная бацькам, якія задаюцца пытаннем: «Ці не парушаю я межы ў адносінах з дзіцем?» — і нават, напэўна, тым, хто гэтым пытаннем не задаецца.
Кніга аўтабіяграфічная. У рэальным жыцці Рамэн Гары скончыў жыццё самагубствам у 66 гадоў. Па кнізе знялі аднайменны фільм і, на мой погляд, фільм дакладна перадае твор і стыль аўтара. Сумны і моцны.
4. Кніга: «З Афрыкі», Карэн Бліксен
Кніга — адпачынак. Спачатку па звычцы чакаеш нейкага сюжэту, але калі разумееш, што яго не будзе, расслабляешся і пачынаеш проста атрымліваць асалоду ад неверагоднага стылю Карэн Бліксен. Апісанне сапраўднай Афрыкі, дзікай прыроды, зусім непадобных да нас афрыканцаў пераносіць чытача далёка, у зусім новы свет, дапамагае паглядзець на чалавечае жыццё як на маленькую пясчынку ў выдме дзікай прыроды.
Аўтар твора Карэн Бліксен, дацкая баранэса, уладальніца фермы, пражыла ў Кеніі больш за 15 гадоў. Яна сабрала ў кнізе нататак самыя цікавыя назіранні і прыгоды. І, вядома ж, старонкі кнігі прасякнутыя велізарнай любоўю да гэтага дзіўнага кантынента, што не можа не перадавацца чытачу.
Па кнізе знялі аднайменны фільм з Мэрыл Стрып у галоўнай ролі, які атрымаў «Оскара» ў пяці намінацыях.
5. Кніга: «Вядзі свой плуг праз косткі мёртвых», фільм: Pokot, Вольга Такарчук
Вольга Такарчук — мой асабісты скарб, які знайшла дзякуючы кніжным клубам. Польская пісьменніца, уладальніца Нобелеўскай прэміі па літаратуры цяпер у топе маіх абраных аўтараў.
У кнізе «Вядзі свой плуг праз косткі мёртвых» праз галоўную гераіню Яніну Душэйку, пажылую вясковую жыхарку, аўтарка ўзнімае праблемы патрыярхальнага каталіцкага грамадства, у першую чаргу — спажывецкага стаўлення да прыроды і жывёл. Дзіўная атмасфера твора: у ахутанай ранішняй смугой вёсцы, спакойнай, такой роднай кожнаму чытачу, адбываюцца размераныя дзеянні… дэтэктыва! Кніга для аматараў шматслойнасці ў літаратуры, абстрактнасці з ноткамі філасофіі і псіхалагічнымі тонкасцямі.
Назва твора — радок з твора англійскага паэта Уільяма Блэйка, якога любіць галоўная гераіня. Па кнізе зняты фільм Pokot, сюжэт крыху зменены, але ўся атмасфера і праблематыка перададзены вельмі дакладна. Вольга Такарчук сама брала ўдзел у рэжысуры фільма. Рэкамендую!
Яшчэ «Таршэр»
Што рабіць, калі шлюб пераўтвараецца ў сумесную пакуту? Чым заварожвае першы трылер у рускай літаратуры? Як зазірнуць у дзённікі беларускага...
Чытаць далей
Што мы даведаемся пра гістарычныя падзеі, калі будзем даследаваць іх па непрыфарбаваных гісторыях людзей? Як жанчыны змагаюцца за сваё месца...
Чытаць далей
Палітычная сатыра, беларускія «пасхалкі» ў відэагульні пра Ведзьмара і крыніца такога часам патрэбнага гумару. Таршэр — гэта прастора, дзе пад...
Чытаць далей
