Бескампраміснае мастацтва і сапраўдныя беларускія героі. Таршэр з аўтарам рамана «Свиньи» Аляксандрам Чарнухам

Грузінскае выказванне пра прыроду дыктатуры, манументальная праца пра знішчэнне нацыі, рэспект у беларускай музыцы і фільм, які можна глядзець у якасці тэрапіі. У новым выпуску «Таршэра» — творы, якія абраў пісьменнік і журналіст Аляксандр Чарнуха.

Таршэр — гэта прастора, дзе пад утульным святлом лямпы — тыя творы, ад якіх дыханне перахапіла, розум узляцеў на новую вышыню, а іх адбітак назаўсёды застаўся ў сэрцы. Мы запрашаем герояў саміх напісаць пра такія творы і пра тое, чаму абралі менавіта іх. У гэтым выпуску мы расказваем пра творы, якія абраў пісьменнік і журналіст Аляксандр Чарнуха. У суботу, 25 чэрвеня, у Беластоку адбудзецца прэзентацыя яго кнігі «Свиньи».

1. Фільм: «Пакаянне», Тэнгіз Абуладзэ

Класік грузінскага кінематографа стварыў вельмі моцнае выказванне, у якім настолькі яскрава прадэманстраваная прырода дыктатуры, што няма чаго і дадаць.

Гэта страшны фільм, але яго варта паглядзець і хаця б паспрабаваць атрымаць асалоду ад таго, якімі сродкамі карыстаецца рэжысёр. Нібыта гісторыя адной грузінскай сям’і, але насамрэч гэта наш агульны боль, наш агульны жах.

2. Фільм: «Вялікі Лебоўскі», Браты Коэны

Мая любімая камедыя з простай і неабходнай усім нам філасофіяй: нават калі ўсё дрэнна, чувак не нервуецца.

Я ўпэўнены, што гэты фільм трэба глядзець раз на месяц у тэрапеўтычных мэтах, каб проста гэта філасофія стала нарэшце часткай нашага жыцця. Вы пераканаецеся: стане нашмат прасцей трымаць галаву светлай і свежай.

3. Кніга: «Галапагосы», Курт Ванегут

Не самы вядомы твор Ванегута, але, бадай, самы актуальны. Падчас вялікай катастрофы, якая знішчае чалавецтва, выжывае толькі маленькая групка тых, каму пашанцавала трапіць у круіз на Галапагосы — востраў з унікальнай флорай і фаўнай.

Усе гэтыя людзі маюць некаторыя генетычныя адхіленні і ў выніку ствараюць на Галапагосах новы від ці то людзей, ці то ўжо не. Галоўнае, што ўсе гэтыя істоты ў выніку становяцца абсалютна шчаслівымі. Мараль: калі б не гіпертрафіраваны мозг чалавека, Зямля была б самым шчаслівым месцам у Сусвеце.

4. Кніга: «Пражскія могілкі», Умбэрта Эка

Яшчэ адна вельмі актуальная кніга, у якой амаль няма прыдуманых персанажаў. Уся гісторыя, якую расказвае тут Эка, будуецца на гістарычных фактах.

Гэта гісторыя пра жудаснае злачынства супраць цэлай нацыі. Гэта гісторыя пра тое, з чаго пачалося знішчэнне яўрэяў. Чытаць гэта месцамі вельмі страшна, але маштаб думкі Эка ўражвае. Манументальная праца.

5. Музыка: «Чарговы дзень пад акупацыяй», Deviation

Гэты альбом я слухаў на рэпіце амаль тыдзень пасля 9 жніўня 2020 года. Такой музыкі вельмі не хапае ў Беларусі проста цяпер: без метафар, эзопавай мовы і кампрамісаў.

Наўпроставае выказванне — шчырае, злое і вельмі актуальнае нават цяпер. Цытаваць такое цяпер не тое што небяспечна. Гэта прамая пагроза. Але гэта і ёсць сапраўдны супраціў.

6. Музыка: «Грамадазнаўства», Лявон Вольскі

На жаль, я не зацаніў гэты альбом, калі той толькі выйшаў. Падалося, што ён занадта кан’юнктурны. Мая памылка. Гэта запіс, у якім ёсць аголены нерв, прарочыя песні і шмат прыгожых мелодый.

Вольскі — сапраўдны беларускі герой, і варта хадзіць на кожны яго канцэрт, каб у чарговы раз у гэтым пераканацца. Дарэчы, у гэтую суботу ён выступіць з акустычным канцэртам у Беластоку. Я планую там быць і запрашаю вас.

7. Музыка: «Byli, Jość, Budziem», Relikt

Хлопцы з Relikt на гэтым тыдні выпусцілі вельмі важны альбом, у якім пераспявалі песні культавых беларускіх рок-гуртоў.

Гэта такі рэспект, пераемнасць пакаленняў у беларускай музыцы (рэдкі выпадак!) і проста вельмі якасная праца. А яшчэ крутая вокладка з чалавекам-легендай Вітаўтам Мартыненкам. Дзякуй хлопцам!

Аляксандр Чарнуха запрашае на прэзентацыю сваёй кнігі «Свиньи». Імпрэза адбудзецца 25 чэрвеня ў беластоцкім MediaPortBelarus (Sienkiewicza 44), пачатак а 16-й.