Праграма выходзіць на тэлеканале «Белсат». Яна пра сённяшнія катастрофы і тое, як застацца пасля іх жывымі. Пра траўмы, якія тычацца мільёнаў: вайна, рэпрэсіі, страты, бежанства, турма, хваробы. Вядучыя разам з дапамогай псіхолагаў расказваюць, дзе ўзяць сілы, дзе атрымаць дапамогу — і як дапамагчы сабе і блізкім.
Здымкі праграмы праходзяць у Беластоку. Вядучыя: Кацярына Ваданосава, Марыя Грыц і Крысціна Дробыш. У першым выпуску яны расказалі, як спрабуюць пераадолець цяжкасці, з якімі сутыкнулася большасць беларусаў пасля 2020 года.
«У гэтай праграме мы ствараем бяспечную прастору для кожнага. Тут вы можаце выгаварыцца, адкрыць свой боль і знайсці адказы», — гаворыцца ў апісанні праграмы.
У дадатак вядучыя стварылі тэлеграм-канал «Трэба пагаварыць», каб атрымліваць зваротную сувязь. Гэтую старонку вядуць утрох. У праграму плануюць запрашаць экспертаў з розных сфер: псіхолагаў, сацыёлагаў, юрыстаў, медыкаў, сексолагаў і другіх.
— Хочам, каб карыстальнікі маглі вынесці не толькі рэфлексію, але і карысныя веды. Карацей кажучы, на гэтай старонцы мы будзем абмяркоўваць траўмы і разбіраць гісторыі, якія вы будзеце дасылаць. І разам будзем шукаць варыянты выйсця з крызіснай сітуацыі. Яны, верагодна, не будуць ідэальна пасаваць для ўсіх, але мы расказваем пра тое, што ратуе нас цяпер і хаця б на секунду, — напісалі вядучыя.
Кацярына Ваданосава
— Я — Кацярына. Была рудая і кучаравая, цяпер лысая. 36 гадоў, ляўша.
Па спецыяльнасці — гісторык-рэлігіязнаўца, маю чырвоны дыплом і сэрца, якое заўсёды баліць за гісторыка-культурную спадчыну Беларусі.
Працавала ў музеі Янкі Купалы, на тэлебачанні ў якасці вядоўцы праграмы «Жывая культура», у прыватнай школе, а таксама ў якасці мадэлі, рамесніка і музыкі.
Пішу вершы і песенькі, граю на некалькіх інструментах, спяваю, займаюся рэканструкцыяй гістарычных строяў, гістарычнай каліграфіяй ды пераплётнай справай, мастацкай вышыўкай ды стварэннем копій і рэмінісцэнцый беларускіх народных строяў.
Умею з дапамогай надфіляў ды ціскоў пераўтварыць ліст латуні ў зашпількі сярэднявечнай кнігі. Ведаю, якімі швамі сшываліся ветразі вікінгаў. Магу вышыць дыван з Байо, пісаць, як манах з выспы Ліндзісфарн, альбо, напрыклад, саткаць пояс і сплесці брыль для свайго каханага.
Але цяпер у асноўным лайдачу, бо хварэю на рак.
Замужам, маю дачку і сына.
Крысціна Дробыш
Я — Крысціна Дробыш. Былая акторка Купалаўскага тэатра і Незалежнай тэатральнай групы «Купалаўцы».
Павернутая на беларускай літаратуры. Змагаюся за беларускую мову на глебе аўдыёкніг і ўсяго, што можа гаварыць па-беларуску.
Іду па жыцці пад дэвізам «У любой незразумелай сітуацыі качай прэс і заўсёды пытайся ў сябе: «Ці не х*рню я раблю?».
Марыя Грыц
Мяне завуць Марыя Грыц. Намагаюся выжыць у цяперашніх умовах і асэнсаваць, што адбываецца навокал.
Маці, жонка, беларуска, журналістка, актывістка.
Удзельнічала ў маршах у трох краінах, хаця хацелася б у адным і святочна-апошнім.
Я двойчы эмігрантка. У 2021 годзе была вымушана з’ехаць ва Украіну, а пасля пачатку вайны пераехала ў Польшчу.
Жыву ў Беластоку, каб бліжэй было дадому.
Стварыла сцяг з імёнамі палітвязняў і рэпрэсаваных жанчын.
Арганізоўваю культурніцкія і адукацыйныя мерапрыемствы.
