Беларус Павел [імя зменена — заўв. MOST] ужо год жыве ў хостэле ў Беластоку. MOST даведаўся, чаму хлопец абраў гэтае месца, колькі трэба плаціць за месяц і якія суседзі там сустракаюцца.
«Здавалася, што там жывуць блашчыцы»
У Польшчу Павел пераехаў у 2021 годзе па палітычных прычынах: быў удзельнікам «розных актыўнасцяў, звязаных з 2020 годам». Мужчына зразумеў, што да яго ў нейкі момант прыдуць беларускія сілавікі. Ён вырашыў выязджаць з Беларусі ў Польшчу.
Павел знайшоў фірму ў Польшчы, якая зрабіла яму візу і запрашэнне на працу.
— І я паехаў. Сеў на аўтобус і паехаў у нікуды.
Першае жытло Паўла пасля пераезду было ад украінскага агенцтва: у двухпакаёвай кватэры жыло восем хлопцаў. Беларус вырашыў адтуль з’ехаць. За ўвесь час знаходжання ў Польшчы Павел змяніў тры хостэла, у адным з каторых атрымаў негатыўны досвед.
— Я ў яго засяліўся і пражыў там некаторы час, здавалася, што там жывуць блашчыцы. Гаспадар хостэлу сказаў, што гэта я іх туды прывёз. Мы дамовіліся, але яны потым зноў з’явіліся і мне прыйшлося з’ехаць. І гаспадар таго хостэлу кінуў мяне на грошы.
На дадзены момант беларус жыве ў хостэле ў Беластоку.
— Хостэл — гэта прасцейшы варыянт для засялення, бо ты прыйшоў, калі ёсць свабодны пакой, то засяліўся, альбо нехта засяляецца і цябе могуць засяліць. Калі я засяляўся, то былі свабодныя пакоі, але трохі ў першым хостэле прыйшлося пачакаць тыдзень. Тут у Беластоку падабаецца раён і блізкасць да крамаў, ды і да цэнтра дзесяць хвілін на транспарце.
Яшчэ адна прычына, па якой Павел выбірае менавіта хостэл, — гэта добрыя суседзі.
«Вязуць быдласць з сабой»
Думкі з’ехаць з хостэлу таксама ўзнікалі, але з часам беларус прызвычаіўся. Па словах Паўла, ён думаў пра тое, каб наняць кватэру, аднак пасля таго, як ён жыў у хостэле адзін у адным пакое, то прызвычаіўся.
— Калі добрыя суседзі, то вельмі добра жыць. А кватэру зняць для аднаго — гэта ў два разы даражэй. Здымаць кватэру — я пра гэта думаю, калі я забяру сваю сям’ю з Беларусі, то тады я буду здымаць кватэру.
Хостэл, у якім жыве Павел, працуе як «інтэрнат, у якім людзі жывуць на доўгі тэрмін». Павел заўважае, што некаторыя жывуць у хостэле два ці тры гады, і большасць з іх — палякі. Мужчына кажа, што сярод жыхароў ёсць і маладыя, і людзі сталага ўзросту, і нават цэлыя сем’і.
Цяпер Павел жыве ў асобным пакою ў блоку, якія замыкаецца на ключ. За месяц беларус плаціць каля 800 злотых. У пакоі ёсць дзве канапы, тэлевізар, стол, шафа.
Павел падкрэслівае, што за час пражывання былі праблемы на другіх паверхах з людзьмі, якія прыехалі «ці з Беларусі, ці з Украіны».
— У асноўным, — гэта мужчыны, якія працуюць. Яны любяць выпіць і тады пачынаюцца ўсялякія разборкі. Вельмі я гэта не ўспрымаю. Не ведаю, чаму людзі едуць і сваю гэтую «быдласць» вязуць з сабой.