Андрэй заўжды марыў пра неба. Хацеў навучыцца кіраваць самалётам, але гэта было даволі складана. І тады ён захапіўся парапланерызмам. Вывучыўся, атрымаў ліцэнзію. А ў 2022 годзе разам з сябрам зарэгістраваў у Гданьску фірму Like a bird, і зараз яны ў тандэме катаюць кліентаў на парапланах, паказваючы краявіды з вышыні птушынага палёту. Беларус расказаў MOST пра сваё захапленне, якое ўдалося паставіць на камерцыйныя рэйкі.
Усё пачалося ў 2014 годзе. Тады Андрэй задумаў стаць лінейным пілотам. Ездзіў у Вільнюс, глядзеў, як там рыхтуюць па гэтай спецыяльнасці. Але, каб атрымаць неабходныя ліцэнзіі, патрабавалася 40 тыс. долараў.
Тады Андрэй пачаў шукаць альтэрнатыўныя шляхі. Разглядаў планеры, ультралайты, але пераломным момантам стала знаёмства з парапланерызмам. Ім займаўся знаёмы з Гданьска. Хлопец зацікавіўся і стаў высвятляць, дзе можна гэтаму навучыцца ў Беларусі.
На радзіме курсаў было не так шмат, і яму параілі паехаць у Крым, які лічыўся «Мекай парапланерыстаў» дзякуючы добрай падрыхтоўцы інструктараў і маляўнічым краявідам. Але як раз у 2014 годзе Расія ўвяла туды войскі, і паездка стала немагчымай. Давялося шукаць іншыя варыянты.
Рашэнне знайшлося пад Вільнюсам, у вёсцы Вальдынінкай, дзе знаходзіцца невялікі аэрадром.
— Там я пачаў вучыцца, атрымаў ліцэнзію і здаў экзамен. Прычым здаваў на літоўскай, не ведаючы мовы, — смяецца Андрэй. — Мы са знаёмым вучыліся разам і пайшлі на экзамен удваіх. Ён мне перакладаў пытанні на рускую, а я выбіраў варыянты на літоўскай. Так я і здаў!
Вылечыў манцёра, які баяўся вышыні
Праз нейкі час Андрэй пераехаў у Польшчу. Тут, у Гданьску, у 2022 годзе яны з сябрам па парапланерызме зарэгістравалі фірму.
— Чаму захацеў адкрыць менавіта гэты бізнес? Таму што гэта сапраўдная рамантыка пачатку XX стагоддзя, калі людзі толькі марылі навучыцца лятаць. Браты Райт рабілі свае першыя крокі. На параплане гэта можа адчуць кожны — усім сваім целам. Сам працэс узлёту і палёту неверагодна прыгожы. Адкрываецца іншы ракурс, погляд на свет з вышыні птушынага палёту. Гэта эйфарыя ад самога працэсу, і, акрамя таго, мы дапамагаем людзям пераадольваць фобіі, — тлумачыць Андрэй.
Ён успамінае манцёра, які баяўся падымацца вышэй за другі паверх. Тады калегі падарылі яму ваўчар на палёт, і ён вырашыў паспрабаваць.
— Спачатку ён быў вельмі заціснуты, але паступова, убачыўшы, што гэта бяспечна і захапляльна, расслабіўся. Пасля палёту ён зразумеў, што страх быў перабольшаным. Яго калегі пазней казалі, што пасля гэтага вопыту ён больш не баіцца працаваць на вышыні, — расказвае Андрэй.
«Добра, што ўзяў з сабой “Фанту”»
Бывае, што ў палёце чалавек страчвае арыентацыю і панікуе. Тады Андрэй прытуляе яго, супакойваючы.
— Яшчэ адна цікавая гісторыя звязаная з палётам разам з беларускай дзяўчынай у летні тэрмічны дзень. Гэта такія дні, калі ўтвараюцца магутныя патокі цёплага паветра, якія падымаюць параплан угару. Палякі называюць гэта «камін». Мы трапілі ў цэнтр такога тэрміка і ўзняліся на вышыню 2 тыс. метраў. Трэба было апрацоўваць тэрмік, знаходзіць адзін паток за адным, і я вырашыў паспрабаваць яшчэ раз зайсці ў новы паток. Мы падышлі да воблака. Добра, што я ўзяў з сабой «Фанту» і падзяліўся з дзяўчынай, бо палёт доўжыўся больш за гадзіну.
Кліенты Андрэя — з розных краін: Германіі, Новай Зеландыі, Венгрыі, Польшчы, Расіі, Украіны, Беларусі. Але ў асноўным гэта палякі, беларусы і ўкраінцы. Кошт паездкі на адну асобу звычайна складае ад 300 злотых.
Палёт з NaviBand
У 2021 годзе Андрэй з сябрамі праводзілі першы «Мара Фэст». Музыкі з групы NaviBand, Ксюша і Арцём, ляталі разам з беларусам.
— Тады было файнае надвор’е: нізкая воблачнасць — усяго 200 метраў, — але мы падымаліся на вышыню 600 метраў. Мы ляцелі праз гэтыя аблокі, як праз малако. На вышыні 200 метраў былі шэрыя хмары, на 300-350 метрах яны скончыліся і мы трапілі ў чыстае неба. Спачатку ўсё шэрае, а потым мы апынуліся ў акіяне белага пуху і сонечнага святла. Ім вельмі пашанцавала. Можа, нават нам усім пашанцавала, што яны прыехалі, — дзеліцца ўспамінамі Андрэй.
Парапланерысты лятаюць у асноўным у Паморскім ваяводстве, але часам выязджаюць і за мяжу. Гэта дае магчымасць убачыць розныя краявіды і атрымаць розны вопыт. У Турцыі, напрыклад, Андрэю пашчасціла злавіць так званы прывід Брокена — гэта калі сонца трапляе на парапланерыста і адбіваецца ў хмарах, ствараючы эфект велізарнай ценявой фігуры з вясёлкавым гало.
За сем гадоў стварыў свой рухавік
Звычайна парапланерысты выкарыстоўваюць бензінавыя рухавікі, але Андрэй доўгі час працаваў над стварэннем электрычнага. Працэс пачаўся яшчэ ў Беларусі і заняў сем гадоў, але нарэшце ўдалося стварыць працоўны прататып.
— Яго выпрабоўваў не я, а пілот, які спецыялізуецца на мотапарапланах. Мне было важна, каб сістэма працавала надзейна, таму мы правялі шэраг тэстаў. У парапланерызме ёсць градацыі па тыпах палётаў: трайкі, сола, тандэм і іншыя, і мой вопыт ляжыць крыху ў іншай плоскасці. Але ўсё ж мне прыемна, што гэты праект быў завершаны і стаў рэальнасцю, — распавядае Андрэй.
У гэтым годзе ён плануе навучыцца лятаць на трайку — гэта механічная канструкцыя з рухавіком, якая выкарыстоўваецца ў парапланерызме. Таксама ён плануе пабудаваць ангар для захоўвання ўсёй тэхнікі, што дапаможа палепшыць лагістыку і арганізаваць працу больш эфектыўна.
Вы можаце абмеркаваць гэты матэрыял у нашым Telegram-канале. Калі вы не ў Беларусі, пераходзьце і падпісвайцеся.
