Грузінскае выказванне пра прыроду дыктатуры, манументальная праца пра знішчэнне нацыі, рэспект у беларускай музыцы і фільм, які можна глядзець у якасці тэрапіі. У новым выпуску «Таршэра» — творы, якія абраў пісьменнік і журналіст Аляксандр Чарнуха.
Таршэр — гэта прастора, дзе пад утульным святлом лямпы — тыя творы, ад якіх дыханне перахапіла, розум узляцеў на новую вышыню, а іх адбітак назаўсёды застаўся ў сэрцы. Мы запрашаем герояў саміх напісаць пра такія творы і пра тое, чаму абралі менавіта іх. У гэтым выпуску мы расказваем пра творы, якія абраў пісьменнік і журналіст Аляксандр Чарнуха. У суботу, 25 чэрвеня, у Беластоку адбудзецца прэзентацыя яго кнігі «Свиньи».
1. Фільм: «Пакаянне», Тэнгіз Абуладзэ
Класік грузінскага кінематографа стварыў вельмі моцнае выказванне, у якім настолькі яскрава прадэманстраваная прырода дыктатуры, што няма чаго і дадаць.
Гэта страшны фільм, але яго варта паглядзець і хаця б паспрабаваць атрымаць асалоду ад таго, якімі сродкамі карыстаецца рэжысёр. Нібыта гісторыя адной грузінскай сям’і, але насамрэч гэта наш агульны боль, наш агульны жах.
2. Фільм: «Вялікі Лебоўскі», Браты Коэны
Мая любімая камедыя з простай і неабходнай усім нам філасофіяй: нават калі ўсё дрэнна, чувак не нервуецца.
Я ўпэўнены, што гэты фільм трэба глядзець раз на месяц у тэрапеўтычных мэтах, каб проста гэта філасофія стала нарэшце часткай нашага жыцця. Вы пераканаецеся: стане нашмат прасцей трымаць галаву светлай і свежай.
3. Кніга: «Галапагосы», Курт Ванегут
Не самы вядомы твор Ванегута, але, бадай, самы актуальны. Падчас вялікай катастрофы, якая знішчае чалавецтва, выжывае толькі маленькая групка тых, каму пашанцавала трапіць у круіз на Галапагосы — востраў з унікальнай флорай і фаўнай.
Усе гэтыя людзі маюць некаторыя генетычныя адхіленні і ў выніку ствараюць на Галапагосах новы від ці то людзей, ці то ўжо не. Галоўнае, што ўсе гэтыя істоты ў выніку становяцца абсалютна шчаслівымі. Мараль: калі б не гіпертрафіраваны мозг чалавека, Зямля была б самым шчаслівым месцам у Сусвеце.
4. Кніга: «Пражскія могілкі», Умбэрта Эка
Яшчэ адна вельмі актуальная кніга, у якой амаль няма прыдуманых персанажаў. Уся гісторыя, якую расказвае тут Эка, будуецца на гістарычных фактах.
Гэта гісторыя пра жудаснае злачынства супраць цэлай нацыі. Гэта гісторыя пра тое, з чаго пачалося знішчэнне яўрэяў. Чытаць гэта месцамі вельмі страшна, але маштаб думкі Эка ўражвае. Манументальная праца.
5. Музыка: «Чарговы дзень пад акупацыяй», Deviation
Гэты альбом я слухаў на рэпіце амаль тыдзень пасля 9 жніўня 2020 года. Такой музыкі вельмі не хапае ў Беларусі проста цяпер: без метафар, эзопавай мовы і кампрамісаў.
Наўпроставае выказванне — шчырае, злое і вельмі актуальнае нават цяпер. Цытаваць такое цяпер не тое што небяспечна. Гэта прамая пагроза. Але гэта і ёсць сапраўдны супраціў.
6. Музыка: «Грамадазнаўства», Лявон Вольскі
На жаль, я не зацаніў гэты альбом, калі той толькі выйшаў. Падалося, што ён занадта кан’юнктурны. Мая памылка. Гэта запіс, у якім ёсць аголены нерв, прарочыя песні і шмат прыгожых мелодый.
Вольскі — сапраўдны беларускі герой, і варта хадзіць на кожны яго канцэрт, каб у чарговы раз у гэтым пераканацца. Дарэчы, у гэтую суботу ён выступіць з акустычным канцэртам у Беластоку. Я планую там быць і запрашаю вас.
7. Музыка: «Byli, Jość, Budziem», Relikt
Хлопцы з Relikt на гэтым тыдні выпусцілі вельмі важны альбом, у якім пераспявалі песні культавых беларускіх рок-гуртоў.
Гэта такі рэспект, пераемнасць пакаленняў у беларускай музыцы (рэдкі выпадак!) і проста вельмі якасная праца. А яшчэ крутая вокладка з чалавекам-легендай Вітаўтам Мартыненкам. Дзякуй хлопцам!
Яшчэ «Таршэр»
Што рабіць, калі шлюб пераўтвараецца ў сумесную пакуту? Чым заварожвае першы трылер у рускай літаратуры? Як зазірнуць у дзённікі беларускага...
Чытаць далей
Што мы даведаемся пра гістарычныя падзеі, калі будзем даследаваць іх па непрыфарбаваных гісторыях людзей? Як жанчыны змагаюцца за сваё месца...
Чытаць далей
Палітычная сатыра, беларускія «пасхалкі» ў відэагульні пра Ведзьмара і крыніца такога часам патрэбнага гумару. Таршэр — гэта прастора, дзе пад...
Чытаць далей
